Wet maatschappelijke ondersteuning

Onder de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 hebben gemeenten in Nederland de opdracht zorg te dragen voor de maatschappelijke ondersteuning. Hierbij geldt dat mensen in de eerste plaats zelf verantwoordelijk zijn voor hun leven en dus ook voor hun zelfredzaamheid en participatie. De gemeenten zijn verplicht om mensen met een beperking of psychische problematieken te compenseren voor de beperkingen die zij ondervinden bij hun zelfredzaamheid en participatie wanneer zij geen hulp kunnen krijgen van hun sociaal netwerk. Bijvoorbeeld ondersteuning bieden op het gebied van huishoudelijk hulp.

Twee inwoners van de gemeente Montferland zijn in bezwaar gegaan tegen het besluit van de gemeente dat zij met ingang van 1 januari 2015 geen recht meer hebben op huishoudelijk hulp. In het jaar 2014 kregen zij een indicatie voor huishoudelijk hulp van ongeveer 3 uur en 2,5 uur verstrekt. De indicatie werd berekend op grond van de oude Wet maatschappelijke ondersteuningen (Wmo 2007).

Volgens de nieuwe beleidsregels van de gemeente is huishoudelijk hulp per 1 januari 2015 een algemeen gebruikelijk voorziening. Dit houdt in dat de mensen die in aanmerking komen voor maatschappelijke ondersteuning de eerste drie uur huishoudelijk zelf moeten betalen.

De gemeente moet nog beslissen op de bezwaarschriften. Daarom vroegen de verzoekers aan de bestuursrechter om te beslissen dat zij voorlopig huishoudelijk hulp moeten krijgen van de gemeente.

De bestuursrecht van de rechtbank Gelderland is er niet van overtuigd dat de eerste drie uur huishoudelijk hulp een algemeen gebruikelijke voorziening is. Volgens de rechter moeten algemeen gebruikelijke voorzieningen ook in financiële zin passend zijn voor een betrokken met een inkomen op het niveau van het sociale minimum. Het schoonmaken van een woning moet worden gezien als een algemeen dagelijkse levensverrichting. Je gezondheid kan worden aangetast als je niet in een schone huis woont.

Bij elke aanvraag voor maatschappelijke ondersteuning moet de gemeente kijken naar de individuele omstandigheden van de betrokkene. Dat wil dus zeggen dat er altijd een op de persoon toegespitst onderzoek moet plaatsvinden.

Bron: rechtbank 09-03-2015, 15/304